大酺 · 壬子清明,和美成《春雨》韵
dà pú · rén zi qīng míng , hé měi chéng 《 chūn yǔ 》 yùn
yòu
shí
quán
xīn
huái
nèn
rén
zài
西
luó
jīng
lián
shēn
nài
dōng
fēng
chuī
liǔ
pín
chù
shè
yàn
chū
fēi
tún
shàng
xīn
sǔn
kàn
kàn
chéng
zhú
tóu
qīng
yān
huàn
zhèng
liáo
gōng
mèng
xǐng
lǎo
chá
shú
suàn
zhǐ
wèi
huā
shēng
chóu
chàng
bàng
lán
rén
chūn
jiāng
huā
xìn
shì
duō
shǎo
fēng
dié
suí
xiāng
rèn
kàn
jīn
chāi
dòu
cǎo
xiù
qiān
lán
yáo
chuāng
cuì
shā
fāng
chǔ
chǔ
wén
guǎn
hún
shì
xiān
dài
xún
mèng
huá
guó
zhěn
mèi
dēng
cǎi
shuāng
chuí
hóng
shū
gèng
shuí
hàn
gōng
sàn
zhú
译文
简析
注释

作者简介

樊增祥[fán zēng xiáng]

樊增祥,字嘉父,号云门、樊山,别署天琴老人。湖北恩施人。同治六年(1867)举人,光绪三年(1877)进士。曾任陕西宜川、渭南等县令。后累官至陕西布政使、江宁布政使、护理两江总督。辛亥革命爆发,逃居沪上。袁世凯执政时,曾为参政院参政。擅长诗、骈文、词,为近代晚唐诗派代表诗人。著有《樊山全书》。  樊增祥关系台湾诗二首,见连横《台湾诗乘》,今据以校录。(吴福助撰)