杜鹃行
dù juān xíng
shān
yǎo
tiǎo
qīng
yún
duān
lěi
màn
màn
chūn
fēng
hán
yōu
quán
chán
yuán
kòu
āi
huā
fēi
luò
hóng
jǐn
tuān
shēng
téng
yān
niǎo
zhuó
jiāng
fēi
chán
yuán
xiū
zhú
yīn
sōng
cǎo
xiāng
héng
hào
cháng
xiào
shāng
chūn
shēng
liè
shí
wén
yǎng
tiān
xuè
rǎn
bái
yún
róng
fāng
shù
duō
biàn
bǎi
niǎo
āi
zào
qiú
qún
jiāng
wàn
shì
qióng
shén
què
jiū
yīng
bēi
dāng
jīn
táng
rén
máo
cuī
kōng
shān
biē
lìng
suì
nián
lóng
yuè
máng
rán
wéi
yīng
xié
shǒu
yáng
tái
chǔ
lín
wèn
tiān
译文
简析
注释

作者简介

陈子龙[chén zi lóng]

明末松江府华亭人,字人中,更字卧子,又字海士,号大樽。少有才名,与夏允彝等结几社,又参加复社。崇祯十年进士。选绍兴推官。东阳许都起事,子龙以故交劝降,许以不死,而巡按御史竟杀之。子龙争,不能得。擢兵科给事中,命甫下而京师陷,乃事福王于南京。请练水师,言中兴之主当身先士卒。不听,辞归。南都失,遁为僧。寻受鲁王兵部尚书,结太湖兵欲举事,事露被擒,于被械送途中投水死。乾隆时谥忠裕。子龙以风节著,诗词古文亦称大家,领袖明末文坛。词尤有名,与同里诸名士形成云间词派。有《湘真阁稿》、《安雅堂稿》、《白云草》等集。清人王昶编为《陈忠裕公全集》。子龙尚辑有《明经世文编》。