感天动地窦娥冤(第三折)
gǎn tiān dòng dì dòu é yuān ( dì sān zhé )
zhèng
gōng
·
·
duān
zhèng
hǎo
méi
lái
yóu
fàn
wáng
fáng
zāo
xíng
xiàn
jiào
shēng
dòng
jīng
tiān
qǐng
jiān
yóu
hún
xiān
sēn
luó
diàn
殿
zěn
jiāng
tiān
shēng
mán
yuàn
gǔn
xiù
qiú
yǒu
yuè
zhāo
xuán
yǒu
guǐ
shén
zhǎng
zhù
shēng
quán
tiān
zhǐ
qīng
zhuó
fēn
biàn
zěn
shēng
le
dào
zhí
yán
yuān
wèi
shàn
de
shòu
pín
qióng
gèng
mìng
duǎn
zào
è
de
xiǎng
guì
yòu
shòu
寿
yán
tiān
zuò
yìng
ruǎn
què
yuán
lái
zhè
bān
shùn
shuǐ
tuī
chuán
fēn
hǎo
dǎi
wèi
tiān
cuò
kān
xián
wǎng
zuò
tiān
āi
zhǐ
luò
de
liǎng
lèi
lián
lián
shuǎ
hái
ér
shì
dòu
é
xià
zhè
děng
tóu
yuàn
wěi
shí
de
yuān
qíng
qiǎn
ruò
méi
xiē
ér
líng
shèng
shì
rén
chuán
jiàn
de
zhàn
zhàn
qīng
tiān
yào
bàn
xīng
xuè
hóng
chén
dōu
zhǐ
zài
chǐ
qiāng
liàn
xuán
děng
xià
jiē
qiáo
jiàn
zhè
jiù
shì
zán
cháng
hóng
huà
wàng
juān
èr
shā
dào
shì
shǔ
xuān
shì
xià
xuě
tiān
wén
fēi
shuāng
liù
yuè
yīn
zōu
yǎn
ruò
guǒ
yǒu
qiāng
yuàn
pēn
huǒ
dìng
yào
gǎn
de
liù
chū
bīng
huā
gǔn
shì
mián
miǎn
zhe
shī
hái
xiàn
yào
shén
me
chē
bái
duàn
sòng
chū
huāng
qiān
shā
dào
shì
tiān
gōng
rén
xīn
lián
zhī
huáng
tiān
kěn
cóng
rén
yuàn
zuò
shén
me
sān
nián
jiàn
gān
lín
jiàng
zhǐ
wèi
dōng
hǎi
céng
jīng
xiào
yuān
jīn
lún
dào
shān
yáng
xiàn
zhè
dōu
shì
guān
měi
xīn
zhèng
shǐ
使
bǎi
xìng
yǒu
kǒu
nán
yán
shā
wěi
yún
wèi
yīn
bēi
fēng
wèi
xuán
sān
zhuāng
ér
shì
yuàn
míng
biàn
zuò
yún
zhí
děng
dài
xuě
fēi
liù
yuè
kàng
hàn
sān
nián
chàng
jiān
cái
de
yuān
hún
zhè
dòu
é
xiǎn
译文
简析
注释

作者简介

关汉卿[guān hàn qīng]

关汉卿,元代杂剧奠基人,元代戏剧作家,“元曲四大家”之首。晚号已斋(一说名一斋)、已斋叟。汉族,解州人(今山西省运城),其籍贯还有大都(今北京市)人,及祁州(今河北省安国市)人等说,与白朴、马致远、郑光祖并称为“元曲四大家”。以杂剧的成就最大,今知有67部,现存18部,个别作品是否为他所作,无定论。 最著名的是《窦娥冤》。关汉卿也写了不少历史剧,《单刀会》、《单鞭夺槊》、《西蜀梦》等,散曲今在小令40多首、套数10多首。他的散曲,内容丰富多彩,格调清新刚劲,具有很高的艺术价值。关汉卿塑造的“我是个蒸不烂、煮不熟、捶不匾、炒不爆、响珰珰一粒铜豌豆”(〈不伏老〉)的形象也广为人称,被誉“曲圣”。