胡笳十八拍
hú jiā shí bā pāi
shēng
zhī
chū
shàng
wéi
shēng
zhī
hòu
hàn
zuò
shuāi
tiān
rén
jiàng
luàn
rén
shǐ
使
féng
shí
gān
xún
dào
wēi
mín
liú
wáng
gòng
āi
bēi
yān
chén
shèng
zhì
guāi
jié
kuī
duì
shū
fēi
zāo
è
dāng
gào
shuí
jiā
huì
qín
pāi
xīn
fèn
yuàn
rén
zhī
róng
jié
wèi
shì
jiā
jiāng
xíng
xiàng
tiān
yún
shān
wàn
zhòng
guī
xiá
fēng
qiān
yáng
chén
shā
rén
duō
bào
měng
huī
shé
kòng
xián
bèi
jiǎ
wèi
jiāo
shē
liǎng
pāi
zhāng
xián
xián
jué
zhì
cuī
xīn
zhé
bēi
jiē
yuè
hàn
guó
chéng
wáng
jiā
shī
shēn
shēng
zhān
qiú
wèi
shang
ròu
zhèn
jīng
jié
shān
wèi
wèi
wǎng
è
qíng
xuān
cóng
míng
fēng
hào
hào
àn
sāi
yíng
shāng
jīn
gǎn
sān
pāi
chéng
xián
bēi
chù
hèn
shí
píng
xiāng
bǐng
hán
shēng
guò
zuì
tiān
zāi
guó
luàn
rén
zhǔ
wéi
mìng
méi
róng
shū
xīn
shēn
nán
chǔ
shì
tóng
shuí
xín
shè
duō
jiān
pāi
chéng
chǔ
yàn
nán
zhēng
biān
xīn
yàn
běi
guī
wèi
hàn
yīn
yàn
fēi
gāo
miǎo
nán
xún
kōng
duàn
cháng
yīn
yīn
cuán
méi
xiàng
yuè
qín
pāi
líng
líng
shēn
bīng
shuāng
lǐn
lǐn
shēn
hán
duì
ròu
lào
néng
cān
wén
lǒng
shuǐ
shēng
cháo
jiàn
cháng
chéng
yǎo
màn
zhuī
wǎng
xíng
nán
liù
pāi
bēi
lái
dàn
fēng
bēi
biān
shēng
zhī
chóu
xīn
shuō
xiàng
shuí
shì
yuán
xiāo
tiáo
fēng
shù
wàn
jiàn
lǎo
ruò
shào
zhuàng
wèi
měi
zhú
yǒu
shuǐ
cǎo
ān
jiā
lěi
niú
yáng
mǎn
fēng
cǎo
jǐn
shuǐ
jié
yáng
jiē
pāi
liú
hèn
è
wèi
tiān
yǒu
yǎn
jiàn
piāo
liú
wèi
shén
yǒu
líng
shì
chù
tiān
nán
hǎi
běi
tóu
tiān
tiān
pèi
shū
shén
shén
yuè
huāng
zhōu
zhì
pāi
pái
yōu
zhī
chéng
xīn
zhuǎn
chóu
tiān
biān
xīn
chóu
rán
rén
shēng
shū
bái
zhī
guò
rán
huān
dāng
zhī
shèng
nián
yuàn
wèn
tiān
tiān
cāng
cāng
shàng
yuán
tóu
yǎng
wàng
kōng
yún
yān
jiǔ
pāi
huái
怀
qíng
shuí
chuán
chéng
tóu
fēng
huǒ
céng
miè
jiāng
chǎng
zhēng
zhàn
shí
xiē
shā
cháo
cháo
chōng
sài
mén
fēng
chuī
biān
yuè
xiāng
yīn
chén
jué
shēng
jiāng
yàn
shēng
xīn
yuán
bié
shí
pāi
bēi
shēn
lèi
chéng
xuè
fēi
tān
shēng
ér
è
néng
juān
shēn
xīn
yǒu
shēng
réng
guī
sāng
dàng
mái
zhǎng
yuè
zhū
zài
róng
lěi
rén
chǒng
yǒu
èr
zi
zhī
zhī
xiū
chǐ
mǐn
zhī
niàn
zhī
shēng
zhǎng
biān
shí
yǒu
pāi
yīn
āi
xiǎng
chán
mián
chè
xīn
suǐ
dōng
fēng
yīng
nuǎn
duō
zhī
shì
hàn
jiā
tiān
zi
yáng
qiāng
dǎo
gòng
ōu
liǎng
guó
jiāo
huān
bīng
hàn
shǐ
使
chēng
jìn
zhào
qiǎn
qiān
jīn
shú
qiè
shēn
shēng
huán
féng
shèng
jūn
jiē
bié
zhì
zi
huì
yīn
shí
yǒu
èr
pāi
āi
yuè
jūn
zhù
liǎng
qíng
nán
chén
wèi
cán
shēng
què
xuán
guī
bào
ér
xià
zhān
hàn
shǐ
使
yíng
fēi
fēi
ér
hào
shuí
zhī
shēng
féng
shí
chóu
wèi
zi
guāng
huī
yān
jiāng
guī
yuǎn
nán
hún
xiāo
yǐng
jué
ēn
ài
shí
yǒu
sān
pāi
xián
diào
bēi
gān
cháng
jiǎo
rén
zhī
shēn
guī
guó
ér
zhī
suí
xīn
xuán
xuán
zhǎng
shí
wàn
yǒu
shèng
shuāi
wéi
chóu
zàn
shān
gāo
kuò
jiàn
gèng
shēn
lán
mèng
lái
mèng
zhōng
zhí
shǒu
bēi
jué
hòu
tòng
xīn
xiū
xiē
shí
shí
yǒu
pāi
lèi
jiāo
chuí
shuǐ
dōng
liú
xīn
shí
pāi
jié
diào
tián
xiōng
shuí
shí
chù
qióng
ǒu
shū
yuàn
guī
lái
tiān
cóng
zài
hái
hàn
guó
huān
xīn
xīn
yǒu
huái
怀
chóu
zhuǎn
shēn
yuè
céng
zhào
lín
zi
fēn
nán
rèn
tóng
tiān
yuè
shāng
cān
shēng
xiāng
zhī
chǔ
xún
shí
liù
pāi
máng
máng
ér
fāng
dōng
yuè
西
xiāng
wàng
xiāng
suí
kōng
duàn
cháng
duì
xuān
cǎo
yōu
wàng
dàn
míng
qín
qíng
shāng
jīn
bié
zi
guī
xiāng
jiù
yuàn
píng
xīn
yuàn
zhǎng
xuè
yǎng
tóu
cāng
cāng
wéi
shēng
yāng
shí
pāi
xīn
suān
guān
shān
xiū
xíng
nán
shí
huái
怀
xīn
lái
shí
bié
ér
màn
màn
sāi
shàng
huáng
hāo
zhī
gàn
shā
chǎng
bái
dāo
hén
jiàn
bān
fēng
shuāng
lǐn
lǐn
chūn
xià
hán
rén
huī
jīn
tán
zhī
zhòng
cháng
ān
tàn
jué
lèi
lán
gān
jiā
běn
chū
zhōng
yuán
qín
fān
chū
yīn
tóng
shí
pāi
suī
zhōng
xiǎng
yǒu
qióng
shì
zhī
zhú
wēi
miào
jūn
zào
huà
zhī
gōng
āi
yuè
suí
rén
xīn
yǒu
biàn
tōng
hàn
shū
fēng
tiān
zi
西
dōng
yuàn
hào
cháng
kōng
liù
suī
guǎng
广
shòu
zhī
yīng
róng
译文
简析
胡笳十八拍,中国乐府名诗,古琴名曲,相传为东汉末年蔡文姬以胡笳音色融入古琴中而作成,有“大胡笳”、“小胡笳”等三十九种不同的版本,传世最广的是明朝万历年间孙丕显《琴适》中的记载,根据该谱,胡笳十八拍是由十八首歌曲组合的琴歌。 《胡笳十八拍》是一篇长达一千二百九十七字的骚体叙事诗,原载于宋郭茂倩《乐府诗集》卷五十九及朱熹《楚辞后语》卷三,两本文字小有出入。对这首诗是否为蔡文姬所作,学术界争议颇大。 蔡文姬的《悲愤诗》为五言叙事体,一百零八句,对这首诗,学术界的看法较为一致,公认为是蔡文姬所作,但也有学者认为是民间作品。
注释

作者简介

蔡琰[cài yǎn]

蔡琰(公元177年?-公元249年?),字文姬,又字昭姬 。生卒年不详。东汉陈留郡圉县人,东汉大文学家蔡邕的女儿。初嫁于卫仲道,丈夫死去而回到自己家里,后值因匈奴入侵,蔡琰被匈奴左贤王掳走,嫁给匈奴人,并生育了两个儿子。十二年后,曹操统一北方,用重金将蔡琰赎回,并将其嫁给董祀。 蔡琰同时擅长文学、音乐、书法。《隋书·经籍志》著录有《蔡文姬集》一卷,但已经失传。现在能看到的蔡文姬作品只有《悲愤诗》二首和《胡笳十八拍》。 历史上记载蔡琰的事迹并不多,但“文姬归汉”的故事却在历朝历代被广为流传。