李夫人
lǐ fū rén
hàn
chū
sàng
rén
rén
bìng
shí
kěn
bié
hòu
liú
shēng
qián
ēn
jūn
ēn
jìn
niàn
wèi
gān
quán
diàn
殿
lìng
xiě
zhēn
dān
qīng
huà
chū
jìng
yán
xiào
chóu
shā
rén
yòu
lìng
fāng
shì
líng
yào
jiān
liàn
jīn
fén
jiǔ
huá
zhàng
zhōng
qiāo
qiāo
fǎn
hún
xiāng
jiàng
rén
hún
rén
zhī
hún
zài
xiāng
yān
yǐn
dào
fén
xiāng
chù
lái
piāo
miǎo
yōu
yáng
hái
miè
lái
chí
shì
fēi
liǎng
zhī
cuì
é
fǎng
仿
píng
shēng
mào
shì
zhāo
yáng
qǐn
shí
hún
zhī
lái
jūn
xīn
hún
zhī
lái
jūn
bēi
bèi
dēng
zhàng
ān
yòng
zàn
lái
hái
jiàn
wéi
shāng
xīn
hàn
jīn
jiē
ruò
jūn
jiàn
wáng
sān
zhòng
tái
qián
shāng
shèng
yòu
jiàn
tài
líng
lèi
wéi
xià
niàn
yáng
fēi
zòng
lìng
yán
姿
yàn
zhì
huà
wèi
hèn
zhǎng
zài
xiāo
shēng
huò
huò
yóu
huò
rén
wàng
rén
fēi
shí
jiē
yǒu
qíng
qīng
chéng
译文
简析
《李夫人》是唐代白居易创作的一首七言绝句,其诗以武帝初丧李夫人展开叙述,表达了对李夫人的悼亡。
注释

作者简介

白居易[bái jū yì]

白居易,字乐天,晚年又号香山居士,祖籍太原,到其曾祖父时迁居下邽,生于河南新郑(今郑州新郑)人,我国唐代伟大的现实主义诗人,中国文学史上负有盛名且影响深远的诗人和文学家。他的诗歌题材广泛,形式多样,语言平易通俗,有“诗魔”和“诗王”之称。官至翰林学士、左赞善大夫。有《白氏长庆集》传世,代表诗作有《长恨歌》、《卖炭翁》、《琵琶行》等。白居易故居纪念馆坐落于洛阳市郊。白园(白居易墓)坐落在洛阳城南香山的琵琶峰。