笠翁对韵 · 下卷 · 四豪
lì wēng duì yùn · xià juàn · sì háo
jiāo
duì
duì
hāo
shān
duì
jiāng
gāo
yīng
huáng
duì
dié
bǎn
mài
làng
duì
sōng
tāo
fèng
huáng
máo
měi
duì
jiā
bāo
wén
rén
kuī
jiǎn
xué
shì
shū
háo
yuán
nán
zhēng
zài
zhāng
qiān
西
shǐ
使
jìn
táo
biàn
kǒu
xuán
wàn
qiān
yán
cháng
wěi
wěi
yuán
dào
xiá
lián
piān
lěi
tāo
tāo
méi
duì
xìng
duì
táo
duì
jīng
máo
jiǔ
xiān
duì
shī
shǐ
duì
ēn
gāo
xuán
mèng
sān
dāo
zhuō
duì
guì
láo
táng
huā
zhú
rào
jīn
diàn
殿
yuè
lún
gāo
shān
kàn
pán
yún
xià
shǔ
dào
wén
yuán
xiàng
yuè
hào
wàn
shì
cóng
rén
yǒu
huā
yǒu
jiǔ
yīng
bǎi
nián
jiē
qiū
jǐn
háo
tái
duì
shěng
shǔ
duì
cáo
fēn
mèi
duì
tóng
bāo
míng
qín
duì
jiàn
fǎn
zhé
duì
huí
cáo
liáng
jiè
zhù
cāo
zhuō
dāo
xiāng
míng
duì
chún
láo
juān
quán
guī
hǎi
cùn
rǎng
shān
gāo
shí
shì
lái
jiān
què
shé
huà
táng
bīn
zhì
yǐn
yáng
gāo
bèi
zhé
jiǎ
shēng
xiāng
shuǐ
liáng
yín
niǎo
zāo
chán
zi
jiāng
tán
qiáo
cuì
zhù
sāo
译文
简析
注释
借箸:汉初张良遇高祖进食时,即席借箸(筷子)画策。提刀:《三国志.魏武纪》:“北使见魏王,操捉刀立旁,使出曰:‘魏王亦复平常,捉刀人乃真英雄耳!’” “篑土”句:《尚书.旅獒》:“为山九仞,功亏一篑。”篑,盛土的竹筐。 雀舌:茶名。羊羔:酒名。《事物绀珠》:“羊羔酒出汾州,色白莹,饶风味。” 吟鹏鸟:西汉贾谊作《鹏鸟赋》。 著离骚:战国楚国大夫屈原作《离骚》。《史记.屈原贾生列传》:“屈原至于江滨,披发行吟泽畔。颜色憔悴,形容枯槁。”

作者简介

李渔[lǐ yú]

李渔,初名仙侣,后改名渔,字谪凡,号笠翁。汉族,浙江金华兰溪夏李村人。明末清初文学家、戏剧家、戏剧理论家、美学家。自幼聪颖,素有才子之誉,世称“李十郎”,曾家设戏班,至各地演出,从而积累了丰富的戏曲创作、演出经验,提出了较为完善的戏剧理论体系,被后世誉为“中国戏剧理论始祖”、“世界喜剧大师”、“东方莎士比亚”,是休闲文化的倡导者、文化产业的先行者,被列入世界文化名人之一。