仙吕 · 一半儿 · 题情
xiān lǚ · yí bàn ér · tí qíng
yún
huán
bìn
shèng
duī
qiǎn
jīn
lián
jiàng
shā
děng
xián
qiáng
wài
huā
qiào
yuān
jiā
bàn
ér
nán
dāng
bàn
ér
shuǎ
èr
shā
chuāng
wài
jìng
rén
guì
zài
chuáng
qián
máng
yào
qīn
le
xīn
huí
zhuǎn
shēn
suī
shì
huà
ér
chēn
bàn
ér
tuī
bàn
ér
kěn
sān
yín
tái
dēng
miè
zhuàn
yān
cán
luó
wéi
yǎn
lèi
yǎn
zhà
mián
hǎo
jiào
rén
qíng
xīng
lǎn
báo
shè
shè
bèi
ér
dān
bàn
ér
wēn
bàn
ér
hán
duō
qíng
duō
xiǎo
yuān
jiā
dòu
rén
lái
qiáo
cuì
shā
shuō
lái
de
huà
xiān
mán
guò
zán
zěn
zhī
bàn
ér
zhēn
shí
bàn
ér
jiǎ
译文
简析
注释

作者简介

关汉卿[guān hàn qīng]

关汉卿,元代杂剧奠基人,元代戏剧作家,“元曲四大家”之首。晚号已斋(一说名一斋)、已斋叟。汉族,解州人(今山西省运城),其籍贯还有大都(今北京市)人,及祁州(今河北省安国市)人等说,与白朴、马致远、郑光祖并称为“元曲四大家”。以杂剧的成就最大,今知有67部,现存18部,个别作品是否为他所作,无定论。 最著名的是《窦娥冤》。关汉卿也写了不少历史剧,《单刀会》、《单鞭夺槊》、《西蜀梦》等,散曲今在小令40多首、套数10多首。他的散曲,内容丰富多彩,格调清新刚劲,具有很高的艺术价值。关汉卿塑造的“我是个蒸不烂、煮不熟、捶不匾、炒不爆、响珰珰一粒铜豌豆”(〈不伏老〉)的形象也广为人称,被誉“曲圣”。