月令七十二候集解 · 白露
yuè lìng qī shí èr hòu jí jiě · bái lù
bái
yuè
jié
qiū
shǔ
jīn
jīn
bái
yīn
jiàn
zhòng
níng
ér
bái
hóng
鸿
huái
nán
zi
zuò
hòu
yàn
lái
hóng
鸿
yàn
xiǎo
běi
ér
lái
nán
wèi
nán
xiāng
fēi
ěr
xiáng
jiàn
shuǐ
jié
xià
yuán
niǎo
guī
yuán
niǎo
jiě
jiàn
qián
shí
nán
ér
wǎng
běi
yàn
nǎi
nán
fāng
zhī
niǎo
yuē
guī
qún
niǎo
yǎng
xiū
huái
nán
zi
zuò
qún
niǎo
xiáng
sān
rén
shàng
wèi
zhòng
sān
shòu
shàng
wèi
qún
qún
zhòng
zhù
yuē
xiū
zhě
suǒ
gēng
zhī
shí
yǎng
xiū
zhě
cáng
zhī
bèi
dōng
yuè
zhī
yǎng
译文
简析
注释

作者简介

吴澄[wú chéng]

元抚州崇仁人,字幼清,晚字伯清。幼颖悟,既长,博通经传。宋咸淳间举进士不第,还居草屋,学者称草庐先生。元世祖遣程钜夫求贤江南,起至京师,寻以母老辞归。成宗大德末除江西儒学副提举,以疾去。武宗即位,召为国子监丞,升司业,迁翰林学士。泰定帝时为经筵讲官,修《英宗实录》,命总其事。实录成,复弃官归。四方士负笈来学者,常不下千数百人。少暇,即著书。有《易纂言》、《仪礼逸经传》、《礼记纂言》、《春秋纂言》、《吴文正集》等。