月令七十二候集解 · 大雪
yuè lìng qī shí èr hòu jí jiě · dà xuě
xuě
shí
yuè
jié
zhě
shèng
zhì
ér
xuě
shèng
dàn
míng
qín
jīng
yuē
niǎo
shì
zhì
ér
yǒu
máo
jiǎo
dòu
fāng
xiū
rén
wèi
yǒng
shì
guān
míng
zhī
hàn
shū
yīn
rán
yún
huáng
hēi
míng
wèi
běn
yáng
niǎo
gǎn
liù
yīn
zhī
míng
ruò
guō
fāng
yán
shì
dōng
máo
zhòu
míng
hán
hào
chóng
chén
hào
fāng
shì
yuē
qiú
dàn
zhī
niǎo
jiē
fēi
míng
wèi
míng
dān
qiān
zuò
yàn
kǒng
rán
huái
nán
zi
zuò
gān
dàn
shī
zhù
zuò
dàn
shǐ
jiāo
měng
shòu
běn
cǎo
yuē
néng
è
mèi
jīn
gǎn
wēi
yáng
shèn
xiāng
ér
jiāo
tǐng
chū
běn
cǎo
wèi
zhī
shí
xiè
zhèng
kāng
chéng
cài
yōng
gāo
yòu
jiē
yún
xiè
kuàng
shuō
wén
yún
shì
ér
xiǎo
gēn
wèi
shuā
běn
cǎo
tóng
dàn
chén
hào
zhù
wèi
xiāng
cǎo
zhě
wéi
líng
líng
xiāng
shū
zhī
líng
líng
xiāng
shēng
sān
yuè
译文
简析
注释

作者简介

吴澄[wú chéng]

元抚州崇仁人,字幼清,晚字伯清。幼颖悟,既长,博通经传。宋咸淳间举进士不第,还居草屋,学者称草庐先生。元世祖遣程钜夫求贤江南,起至京师,寻以母老辞归。成宗大德末除江西儒学副提举,以疾去。武宗即位,召为国子监丞,升司业,迁翰林学士。泰定帝时为经筵讲官,修《英宗实录》,命总其事。实录成,复弃官归。四方士负笈来学者,常不下千数百人。少暇,即著书。有《易纂言》、《仪礼逸经传》、《礼记纂言》、《春秋纂言》、《吴文正集》等。