月令七十二候集解 · 谷雨
yuè lìng qī shí èr hòu jí jiě · gǔ yǔ
shēng
sān
yuè
zhōng
shuǐ
hòu
gāo
mài
dòng
jīn
yòu
shuǐ
zuò
shēng
gōng
tián
zhī
gài
shí
zhǒng
shàng
ér
xià
shuō
wén
yún
běn
shēng
jīn
fēng
zhī
zài
shǎng
shēng
xià
zhī
zài
shēng
píng
shǐ
shēng
píng
shuǐ
cǎo
shuǐ
xiāng
píng
yuē
píng
piāo
liú
suí
fēng
yòu
yuē
piāo
jiě
yuē
píng
yáng
jìng
chéng
yáng
míng
jiū
jiū
yīng
suǒ
huà
zhě
guò
běn
cǎo
yún
fēi
ér
pāi
shēn
shǐ
使
rán
gài
dāng
sān
yuè
zhī
shí
nóng
jiū
nǎi
zhuī
zhú
ér
míng
zhí
shàng
fēi
chēng
dài
shèng
jiàng
sāng
dài
shèng
míng
dài
rén
ěr
zhù
yuē
tóu
shàng
yǒu
shèng
máo
shí
héng
zài
sāng
gài
cán
jiāng
shēng
zhī
hòu
yán
jiàng
zhě
zhòng
zhī
ruò
tiān
ér
xià
shǐ
使
zhī
rán
译文
简析
注释

作者简介

吴澄[wú chéng]

元抚州崇仁人,字幼清,晚字伯清。幼颖悟,既长,博通经传。宋咸淳间举进士不第,还居草屋,学者称草庐先生。元世祖遣程钜夫求贤江南,起至京师,寻以母老辞归。成宗大德末除江西儒学副提举,以疾去。武宗即位,召为国子监丞,升司业,迁翰林学士。泰定帝时为经筵讲官,修《英宗实录》,命总其事。实录成,复弃官归。四方士负笈来学者,常不下千数百人。少暇,即著书。有《易纂言》、《仪礼逸经传》、《礼记纂言》、《春秋纂言》、《吴文正集》等。