月令七十二候集解 · 寒露
yuè lìng qī shí èr hòu jí jiě · hán lù
hán
jiǔ
yuè
jié
hán
lěng
jiāng
níng
jié
hóng
鸿
yàn
lái
bīn
bīn
xiān
zhì
zhě
wéi
zhǔ
hòu
zhì
zhě
wèi
bīn
gài
jiāng
jǐn
zhī
wèi
yàn
zhòng
qiū
xiān
zhì
zhě
wéi
zhǔ
qiū
hòu
zhì
zhě
wèi
bīn
tōng
shū
zuò
lái
bīn
bīn
shuǐ
tōng
què
shuǐ
wèi
què
xiǎo
niǎo
lèi
wèi
huáng
què
shuǐ
hǎi
guó
yún
què
hǎi
wèi
gài
hán
fēng
yán
duō
hǎi
biàn
zhī
wèi
fēi
huà
wèi
qián
bàng
shǔ
xiǎo
zhě
yǒu
huáng
huá
cǎo
jiē
huá
yáng
huá
yīn
yán
yǒu
táo
tóng
zhī
huá
jiē
yán
ér
yán
zhě
zhèng
yīng
qiū
wàng
zhī
shí
译文
简析
注释

作者简介

吴澄[wú chéng]

元抚州崇仁人,字幼清,晚字伯清。幼颖悟,既长,博通经传。宋咸淳间举进士不第,还居草屋,学者称草庐先生。元世祖遣程钜夫求贤江南,起至京师,寻以母老辞归。成宗大德末除江西儒学副提举,以疾去。武宗即位,召为国子监丞,升司业,迁翰林学士。泰定帝时为经筵讲官,修《英宗实录》,命总其事。实录成,复弃官归。四方士负笈来学者,常不下千数百人。少暇,即著书。有《易纂言》、《仪礼逸经传》、《礼记纂言》、《春秋纂言》、《吴文正集》等。