月令七十二候集解 · 立春
yuè lìng qī shí èr hòu jí jiě · lì chūn
chūn
zhēng
yuè
jié
jiàn
shǐ
xíng
zhī
wǎng
zhě
guò
lái
zhě
ér
chūn
zhī
shǐ
zhì
wèi
zhī
xià
qiū
dōng
tóng
dōng
fēng
jiě
dòng
dòng
jié
dōng
chūn
fēng
ér
jiě
sàn
yuē
chūn
ér
yuē
dōng
zhě
shì
chūn
qiū
yuē
dōng
fāng
shǔ
huǒ
rán
wēn
jiě
dòng
zhé
chóng
shǐ
zhèn
zhé
cáng
zhèn
dòng
cáng
zhī
chóng
yīn
zhì
ér
jiē
dòng
zhī
bào
shì
yuē
dòng
ér
wèi
chū
zhì
èr
yuè
nǎi
jīng
ér
zǒu
zhì
bīng
zhì
shēng
dāng
shèng
hán
shuǐ
ér
suì
nuǎn
zhì
zhèng
yuè
yáng
zhì
shàng
yóu
ér
jìn
bīng
yuē
译文
简析
注释

作者简介

吴澄[wú chéng]

元抚州崇仁人,字幼清,晚字伯清。幼颖悟,既长,博通经传。宋咸淳间举进士不第,还居草屋,学者称草庐先生。元世祖遣程钜夫求贤江南,起至京师,寻以母老辞归。成宗大德末除江西儒学副提举,以疾去。武宗即位,召为国子监丞,升司业,迁翰林学士。泰定帝时为经筵讲官,修《英宗实录》,命总其事。实录成,复弃官归。四方士负笈来学者,常不下千数百人。少暇,即著书。有《易纂言》、《仪礼逸经传》、《礼记纂言》、《春秋纂言》、《吴文正集》等。