月令七十二候集解 · 立冬
yuè lìng qī shí èr hòu jí jiě · lì dōng
dōng
shí
yuè
jié
jiě
jiàn
qián
dōng
zhōng
wàn
shōu
cáng
shuǐ
shǐ
bīng
shuǐ
miàn
chū
níng
wèi
zhì
jiān
shǐ
dòng
níng
hán
wèi
zhì
chāi
zhì
shuǐ
wèi
shèn
zhì
zhèng
kāng
chéng
huái
nán
zi
gāo
yòu
zhù
shèn
wèi
piān
yuē
shèn
zi
yòu
yuē
bàng
míng
shèn
bàng
fēi
lèi
zhī
zhù
yuē
jiāo
shǔ
yòu
bàng
shèn
shì
shì
fēi
lèi
rán
àn
běn
cǎo
chē
áo
zhī
tiáo
yuē
chē
áo
shì
míng
shèn
néng
wèi
lóu
tái
yòu
cháng
wén
hǎi
páng
shèn
chéng
lóu
yuán
zhāng
guī
jīng
yuē
shèn
zhě
wèi
chē
lún
dǎo
屿
yuè
xián
chéng
lóu
jiāo
lóng
tóng
zhī
wèi
míng
kuàng
ěr
yǐn
zhōu
zhū
jiā
biàn
shèn
wèi
shèn
míng
zhī
zhù
wèi
zhì
yóu
shé
huà
zhī
shuō
zhì
zi
wèi
shèn
yuē
shì
shé
ér
xià
jǐn
lín
zhī
zhī
rán
zhī
yuē
zhuàng
shì
chī
lóng
yǒu
ěr
yǒu
jiǎo
wén
ér
shí
zhī
ruò
běn
cǎo
、《
zhāng
guī
jīng
wèi
shì
ěr
shuǐ
huái
jìn
yuē
zhì
huái
wèi
shèn
译文
简析
注释

作者简介

吴澄[wú chéng]

元抚州崇仁人,字幼清,晚字伯清。幼颖悟,既长,博通经传。宋咸淳间举进士不第,还居草屋,学者称草庐先生。元世祖遣程钜夫求贤江南,起至京师,寻以母老辞归。成宗大德末除江西儒学副提举,以疾去。武宗即位,召为国子监丞,升司业,迁翰林学士。泰定帝时为经筵讲官,修《英宗实录》,命总其事。实录成,复弃官归。四方士负笈来学者,常不下千数百人。少暇,即著书。有《易纂言》、《仪礼逸经传》、《礼记纂言》、《春秋纂言》、《吴文正集》等。