月令七十二候集解 · 清明
yuè lìng qī shí èr hòu jí jiě · qīng míng
qīng
míng
sān
yuè
jié
àn
guó
yuē
shí
yǒu
fēng
zhǐ
qīng
míng
fēng
wèi
sān
yuè
jié
fēng
shǔ
xùn
wàn
xùn
zhì
shí
jiē
jié
ér
qīng
míng
tóng
shǐ
huá
tóng
míng
yǒu
sān
zhǒng
huá
ér
shí
zhě
yuē
bái
tóng
ěr
suǒ
wèi
róng
tóng
shì
qīng
ér
jiē
shí
zhě
yuē
tóng
yuē
qīng
tóng
huái
nán
zi
yuē
tóng
duàn
jiǎo
shì
shēng
shān
gāng
zi
ér
yǒu
yóu
zhě
yuē
yóu
tóng
máo
shī
suǒ
wèi
tóng
shēng
shān
gāng
zhě
shì
jīn
shǐ
huá
zhě
nǎi
bái
tóng
ěr
àn
tóng
zhī
yuè
rùn
nián
měi
zhī
shēng
shí
èr
rùn
shí
sān
tiān
zhě
jīn
zào
qín
zhě
huā
tóng
shì
zhī
tóng
wèi
bái
tóng
tián
shǔ
huà
wèi
yīn
àn
ěr
zhù
yuē
shí
shǔ
xíng
shǔ
tóu
shì
wěi
yǒu
máo
qīng
huáng
hǎo
zài
tián
zhōng
shí
dòu
wèi
zhī
tián
shǔ
běn
cǎo
wèn
yuē
chún
shì
ér
xiǎo
ěr
shì
niǎo
móu
guō
zhù
yàn
qīng
zhōu
rén
wèi
móu
bào
shì
yuē
shǔ
yīn
lèi
yáng
lèi
yáng
shèng
huà
wèi
gài
yīn
wèi
yáng
suǒ
huà
hóng
shǐ
jiàn
shēng
hóng
hóng
shī
suǒ
wèi
dōng
shēng
zhù
shū
yuē
shì
yīn
yáng
jiāo
huì
zhī
xiān
wéi
yún
báo
lòu
zhào
hóng
shēng
yān
jīn
shuǐ
xùn
jiàn
shì
zhī
yūn
wèi
hóng
zhū
zi
yuē
jiāo
shū
rán
chéng
zhì
yīn
yáng
dàng
jiāo
ér
jiāo
zhě
tiān
yín
hóng
wèi
xióng
chì
bái
wèi
qīng
bái
rán
èr
jiē
cóng
chóng
shuō
wén
yuē
shì
dōng
zhuàng
zhū
shū
yòu
yún
cháng
jiàn
hóng
yǐn
shuǐ
shǒu
kǒng
tiān
xián
yǒu
zhǒng
dàn
hóng
shì
zhī
jiè
míng
译文
简析
注释

作者简介

吴澄[wú chéng]

元抚州崇仁人,字幼清,晚字伯清。幼颖悟,既长,博通经传。宋咸淳间举进士不第,还居草屋,学者称草庐先生。元世祖遣程钜夫求贤江南,起至京师,寻以母老辞归。成宗大德末除江西儒学副提举,以疾去。武宗即位,召为国子监丞,升司业,迁翰林学士。泰定帝时为经筵讲官,修《英宗实录》,命总其事。实录成,复弃官归。四方士负笈来学者,常不下千数百人。少暇,即著书。有《易纂言》、《仪礼逸经传》、《礼记纂言》、《春秋纂言》、《吴文正集》等。