月令七十二候集解 · 小满
yuè lìng qī shí èr hòu jí jiě · xiǎo mǎn
xiǎo
mǎn
yuè
zhōng
xiǎo
mǎn
zhě
zhì
xiǎo
yíng
mǎn
cài
xiù
wèi
cài
máo
shī
yuē
shuí
wèi
chá
yùn
jīn
chá
zhù
běn
zuò
shì
bào
shì
yuē
gǎn
huǒ
zhī
ér
wèi
chéng
ěr
yuē
róng
ér
shí
wèi
zhī
xiù
róng
ér
shí
wèi
zhī
yīng
cài
yán
yīng
cài
yōng
yuè
lìng
wèi
mǎi
cài
fēi
cǎo
zhèng
kāng
chéng
bào
jǐng
xiáng
jiē
yún
cǎo
tíng
zhī
shǔ
zhù
yuē
cǎo
zhī
zhī
ér
zhě
fāng
shì
yuē
fán
gǎn
yáng
ér
shēng
zhě
qiáng
ér
gǎn
yīn
ér
shēng
zhě
róu
ér
wèi
zhī
cǎo
zhì
yīn
zhī
suǒ
shēng
shèng
zhì
yáng
ér
mài
qiū
zhì
qiū
zhě
bǎi
chéng
shú
zhī
shí
suī
xià
mài
qiū
yún
mài
qiū
译文
简析
注释

作者简介

吴澄[wú chéng]

元抚州崇仁人,字幼清,晚字伯清。幼颖悟,既长,博通经传。宋咸淳间举进士不第,还居草屋,学者称草庐先生。元世祖遣程钜夫求贤江南,起至京师,寻以母老辞归。成宗大德末除江西儒学副提举,以疾去。武宗即位,召为国子监丞,升司业,迁翰林学士。泰定帝时为经筵讲官,修《英宗实录》,命总其事。实录成,复弃官归。四方士负笈来学者,常不下千数百人。少暇,即著书。有《易纂言》、《仪礼逸经传》、《礼记纂言》、《春秋纂言》、《吴文正集》等。